آیاتی از قرآن کریم در سوره بقره و مجادله در باره‌ی منافقین و ویژگی آن‌ها

 

 

منافقین در سوره بقره

وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْیَوْمِ الاَخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِینَ(بقره 8)

گروهى از مردم کسانى هستند که می‌‏گویند: «به خدا و روز رستاخیز ایمان آورده‏‌ایم.» در حالى که ایمان ندارند. (8)

یخُدِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ مَا یخَدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَ مَا یَشْعُرُونَ(9)

مى‌خواهند خدا و مؤمنان را فریب دهند در حالى که جز خودشان را فریب نمی‌دهند (اما) نمی‌فهمند. (9)

فىِ قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا  وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمُ  بِمَا کاَنُواْ یَکْذِبُونَ(10)

در دلهاى آنان یک نوع بیمارى است خداوند بر بیمارى آنان افزوده و به خاطر دروغ‌هایى که می‌گفتند، عذاب دردناکى در انتظار آنهاست. (10)

وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُواْ فىِ الْأَرْضِ قَالُواْ إِنَّمَا نحَنُ مُصْلِحُونَ(11)

و هنگامى که به آنان گفته شود: «در زمین فساد نکنید» می‌گویند: «ما فقط اصلاح کننده‏‌ایم»!(11)

أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لَاکِن لَّا یَشْعُرُونَ(12)

آگاه باشید! اینها همان مفسدانند ولى نمی‌فهمند. (12)

وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ ءَامِنُواْ کَمَا ءَامَنَ النَّاسُ قَالُواْ أَ نُؤْمِنُ کَمَا ءَامَنَ السُّفَهَاءُ  أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَ لَاکِن لَّا یَعْلَمُونَ(13)

و هنگامى که به آنان گفته شود: «همانند (سایر) مردم ایمان بیاورید!» مى‏گویند: «آیا همچون ابلهان ایمان بیاوریم؟!» بدانید اینها همان ابلهانند ولى نمی‌‏دانند! (13)

وَ إِذَا لَقُواْ الَّذِینَ ءَامَنُواْ قَالُواْ ءَامَنَّا وَ إِذَا خَلَوْاْ إِلىَ‏ شَیَاطِینِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّمَا نحَنُ مُسْتهَزِءُونَ(14)

و هنگامى که افراد باایمان را ملاقات مى‏کنند، و مى‏گویند: «ما ایمان آورده‏ایم!» (ولى) هنگامى که با شیطانهاى خود خلوت می‌کنند، می‌گویند: «ما با شمائیم! ما فقط (آنها را) مسخره می‌کنیم!»(14)

اللَّهُ یَسْتهَزِئُ بهِمْ وَ یَمُدُّهُمْ فىِ طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ(15)

خداوند آنان را استهزا مى‏کند و آنها را در طغیانشان نگه می‌دارد، تا سرگردان شوند. (15)

 

أُوْلَئکَ الَّذِینَ اشْترََوُاْ الضَّلَالَةَ بِالْهُدَى‏ فَمَا رَبحِت تجِّرَتُهُمْ وَ مَا کاَنُواْ مُهْتَدِینَ(16)

آنان کسانى هستند که «هدایت» را به «گمراهى» فروخته‌‏اند و (این) تجارت آنها سودى نداده و هدایت نیافته‌‏اند. (16)

مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِى اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَکَهُمْ فىِ ظُلُمَاتٍ لَّا یُبْصِرُونَ(17)

آنان [منافقان‏] همانند کسى هستند که آتشى افروخته (تا در بیابان تاریک، راه خود را پیدا کند)، ولى هنگامى که آتش اطراف او را روشن ساخت، خداوند (طوفانى می‌فرستد و) آن را خاموش می‌کند و در تاریکی‌هاى وحشتناکى که چشم کار نمی‌کند، آنها را رها می‌سازد. (17)

صُمُّ  بُکْمٌ عُمْىٌ فَهُمْ لَا یَرْجِعُونَ(18)

آنها کران، گنگ‌ها و کورانند لذا (از راه خطا) بازنمی‌گردند! (18)

أَوْ کَصَیِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِیهِ ظُلُمَاتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ یجَعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فىِ ءَاذَانهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ  وَ اللَّهُ محُیطُ  بِالْکَافِرِینَ(19)

یا همچون بارانى از آسمان، که در شب تاریک همراه با رعد و برق و صاعقه (بر سر رهگذران) ببارد. آنها از ترس مرگ، انگشتانشان را در گوشهاى خود می‌گذارند تا صداى صاعقه را نشنوند. و خداوند به کافران احاطه دارد (و در قبضه قدرت او هستند). (19)

یَکاَدُ الْبرَقُ یخَطَفُ أَبْصَارَهُمْ  کلُّمَا أَضَاءَ لَهُم مَّشَوْاْ فِیهِ وَ إِذَا أَظْلَمَ عَلَیهْمْ قَامُواْ  وَ لَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ  إِنَّ اللَّهَ عَلىَ‏ کلُ‏ِّ شىَ‏ْءٍ قَدِیرٌ(20)

(روشنایى خیره کننده) برق، نزدیک است چشمانشان را برباید. هر زمان که (برق جستن می‌کند، و صفحه بیابان را) براى آنها روشن می‌سازد، (چند گامى) در پرتو آن راه می‌روند و چون خاموش می‌شود، توقف می‌کنند. و اگر خدا بخواهد، گوش و چشم آنها را از بین می‌برد چرا که خداوند بر هر چیز تواناست. (20)

یَأَیهُّا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّکُمُ الَّذِى خَلَقَکُمْ وَ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ(21)

اى مردم! پروردگار خود را عبودیت کنید آن کس که شما، و کسانى را که پیش از شما بودند آفرید، تا پرهیزکار شوید. (21)

الَّذِى جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَ السَّمَاءَ بِنَاءً وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّکُمْ  فَلَا تجَعَلُواْ لِلَّهِ أَندَادًا وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ(22)

آن کس که زمین را بستر شما، و آسمان [جو زمین‏] را همچون سقفى بالاى سر شما قرار داد و از آسمان آبى فرو فرستاد و به وسیله آن، میوه‌‏ها را پرورش داد تا روزى شما باشد. بنا بر این، براى خدا همتایانى قرار ندهید، در حالى که می‌دانید (هیچ یک از آنها، نه شما را آفریده‌‏اند، و نه شما را روزى می‌دهند). (22)

 

منافقین در سوره مجادله

* أَ لَمْ تَرَ إِلىَ الَّذِینَ تَوَلَّوْاْ قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَیهْم مَّا هُم مِّنکُمْ وَ لَا مِنهْمْ وَ یحَلِفُونَ عَلىَ الْکَذِبِ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ(مجادله14)

آیا ندیدى کسانى را که طرح دوستى با گروهى که مورد غضب خدا بودند ریختند؟! آنها نه از شما هستند و نه از آنان! سوگند دروغ یاد می‌کنند (که از شما هستند) در حالى که خودشان می‌دانند (دروغ نمی‌گویند)! (14)

أَعَدَّ اللَّهُ لهَمْ عَذَابًا شَدِیدًا  إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کاَنُواْ یَعْمَلُونَ(15)

خداوند عذاب شدیدى براى آنان فراهم ساخته، چرا که اعمال بدى انجام می‌دادند! (15)

اتخَّذُواْ أَیْمَانهَمْ جُنَّةً فَصَدُّواْ عَن سَبِیلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ(16)

آنها سوگندهاى خود را سپرى قرار دادند و مردم را از راه خدا بازداشتند از این رو براى آنان عذاب خوارکننده‏‌اى است! (16)

لَّن تُغْنىِ‏َ عَنهْمْ أَمْوَالهُمْ وَ لَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّهِ شَیْا  أُوْلَئکَ أَصحْابُ النَّارِ  هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ(17)

هرگز اموال و اولادشان آنها را از عذاب الهى حفظ نمی‌کند آنها اهل آتشند و جاودانه در آن می‌مانند! (17)

یَوْمَ یَبْعَثهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیَحْلِفُونَ لَهُ کَمَا یحَلِفُونَ لَکمُ‏ْ  وَ یحَسَبُونَ أَنهَّمْ عَلىَ‏ شىَ‏ْءٍ  أَلَا إِنهَّمْ هُمُ الْکَاذِبُونَ(18)

(به خاطر بیاورید) روزى را که خداوند همه آنها را برمی‌انگیزد، آنها براى خدا نیز سوگند (دروغ) یاد می‌کنند همان‏گونه که (امروز) براى شما یاد می‌‏کنند و گمان می‌کنند کارى می‌توانند انجام دهند بدانید آنها دروغگویانند! (18)

اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنسَئهُمْ ذِکْرَ اللَّهِ  أُوْلَئکَ حِزْبُ الشَّیْطَانِ  أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطَانِ هُمُ الخْاسِرُونَ(19)

شیطان بر آنان مسلّط شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده آنان حزب شیطانند! بدانید حزب شیطان زیانکارانند! (19)

إِنَّ الَّذِینَ یحُادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُوْلَئکَ فىِ الْأَذَلِّینَ(20)

کسانى که با خدا و رسولش دشمنى می‌کنند، آنها در زُمره ذلیل‏‌ترین افرادند.! (20)

کَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبنَ‏َّ أَنَا وَ رُسُلىِ  إِنَّ اللَّهَ قَوِىٌّ عَزِیزٌ(21)

خداوند چنین مقرر داشته که من و رسولانم پیروز م‌شویم چرا که خداوند قوىّ و شکست‏‌ناپذیر است! (21)

لَّا تجَدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الاَْخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ کَانُواْ ءَابَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتهُمْ  أُوْلَئکَ کَتَبَ فىِ قُلُوبهِمُ الْایمَانَ وَ أَیَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ  وَ یُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تجَرِى مِن تحَتهِا الْأَنْهَارُ خَلِدِینَ فِیهَا  رَضىِ‏َ اللَّهُ عَنهْمْ وَ رَضُواْ عَنْهُ  أُوْلَئکَ حِزْبُ اللَّهِ  أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ المْفْلِحُونَ(22)

هیچ قومى را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمیابى که با دشمنان خدا و رسولش دوستى کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند آنان کسانى هستند که خدا ایمان را بر صفحه دلهایشان نوشته و با روحى از ناحیه خودش آنها را تقویت فرموده، و آنها را در باغهایى از بهشت وارد می‌کند که نهرها از زیر (درختانش) جارى است، جاودانه در آن می‌مانند خدا از آنها خشنود است، و آنان نیز از خدا خشنودند آنها «حزب اللَّه» اند بدانید «حزب اللَّه» پیروزان و رستگارانند. (22)