بسم الله الرّحمن الرّحیم
اِنّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ وَ وَلِیُّ لِمَنْ والاکُمْ وَ عَدُوُّ لِمَنْ عاداکُمْ
• عاشورا پیامی روشن دارد؛
رابطهی دوستی و همراهی و «سلم» با یاوران امام حق
و دشمنی و بیزاری و «حرب» با دشمنان امام حق؛
بسم الله الرحمن الرحیم
نور و ظلمت
زلال تر از آب، درخشنده تر از خورشید، کشتی نجات، مأمن و مأوای آدمیان و عالمیان- هر آنکه او را شناخت مأمن یافت- ایثار از او معنا گرفت. او در قله ی انسانیت، همان نفس مطمئنه ، که ارجعی الی ربّک در او تحقق یافت، شاید که گفت، کلام قاصر است او را بیان کند، باید که دل بیاید و اشک روان شود، باید از گلی که چشمان مرجعی عالی مقام را شفا داد پرسید: راز در کجاست؟ یا شاعری که سرود:
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا وچه ماتم است
را به مدد طلبید.