( Emadoddin Karimian Ziarani ) عمادالدّین کریمیان زیارانی

وبلاگ شخصی؛ بیان دیدگاه‌های فرهنگی،سیاسی، اجتماعی و علمی

( Emadoddin Karimian Ziarani ) عمادالدّین کریمیان زیارانی

وبلاگ شخصی؛ بیان دیدگاه‌های فرهنگی،سیاسی، اجتماعی و علمی

( Emadoddin Karimian Ziarani ) عمادالدّین کریمیان زیارانی

سلام علیکم؛
من خس بی سر و پایم که به سیل افتادم
او که می رفت مرا هم به دل دریا برد
(بیتی از شعر علامه طباطبایی رضوان الله تعالی علیه)
بعضی اوقات انسان تصور می‌کند در میان راه‌های بی‌شماری گرفتار است؛ همه چیز درهم و برهم است؛
کافیست نظری به خود بیفکند، متوجه می‌شود، ما هیچ بوده‌ایم، نبود‌ایم، اما آمده‌ایم، می‌رویم، مراقبت شده‌ایم و مراقبت می‌شویم،
در یک جریان مستمر و حرکت دائمی نیازهایمان مورد توجه قرار گرفته‌است،ا
گر غفلت نکنیم و اختیار و اراده‌مان به‌غیر نرود، راه آسان می‌نماید و همه‌چیز سهل و آسان می‌شود.
دلت تو‌ را به سمتی که باید، می‌کشاند. راه بر تو روشن می‌شود؛ این همان نقطه است:
والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا،
کسانی‌که در راه ما جهاد و کوشش کنند،قطعاً هدایت می‌کنیم آنان را.

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «ایمان» ثبت شده است

ایمان و نفاق

بسم الله الرحمن الرحیم

«ایمان» و«نفاق»

انسان موحد دل در گرو حق دارد،انسان منافق به حق ایمان ندارد.( یا اصلاً ایمان نیاورده و بطور زبانی اظهار ایمان می‌کند یا این که بعلت ضعف ایمان و وابستگی به دنیا ایمان از کف داده‌است.) وقتی نفاق در دل لانه کرد،ایمان را می‌زداید. منافق متزلزل است، روزنه‌ای برای مفر خویش می‌سازد، با دشمن خلوت می‌کند و به او متوسل می‌شود و خود را دوست‌دار او معرفی می‌کند.«دروغ» راهبرد اساسی منافق است.

راه روشن

بعضی اوقات انسان تصور می‌کند